Chapter 1

Ciemne, mokre, uliczki Londynu to zdecydowanie coś, co uwielbiam najbardziej. Wyczuliście ten sarkazm? Jeśli nie, to właśnie wiecie, że nim był. Nie cierpię takiej pogody, wręcz nienawidzę, przyprawia mnie o mdłości, jak to się mówi. Zmierzałam właśnie w stronę bazy, która znajdowała się po drugiej stronie miasta. Swoją drogą był to niezły kawał z mojego domu. Zimne krople deszczu spływały po moim rozpalonym czole na blade policzki, a chłodny wiatr owiewał moje otulone ciepłą kurtką ciało. Na głowie miałam kaptur, więc moich włosów nie zmoczyła do końca woda. W uszach miałam słuchawki grające dość głośno moją ulubioną muzykę, która pozwalała mi się odprężyć, zrelaksować, uspokoić. Ręce miałam w kieszeniach, aby choć trochę je ogrzać. Było ponuro, pochmurnie, deszczowo i burzliwie, jednak nawałnica przeszła nad Londynem jeszcze gdy przygotowywałam się do wyjścia. Nim się obejrzałam, byłam już na miejscu. Z pozoru zwykła, opuszczona kamienica, a w środku ogromne biuro do namierzania gangsterów, schowek na najlepsze bronie jakie kiedykolwiek widziano, wszystko zbiera się w tzw. twierdzę szefa. Właśnie, co do szefa. W porządku gość, przynajmniej dla mnie, dla niższych półek jest dość wymagający i surowy, dla mnie w miarę spokojny i miły, jestem jego pomocnicą. Każdy z nas ma swoje stanowiska, wyższe rangi mają te lepsze, niższe zazwyczaj kierują jedynie samochodami gdy jedziemy na akcje lub podają i czyszczą naszą broń. Jestem snajperką choć często zaczynam się bić już bez broni i dobrze na tym wychodzę, z ranami, ale coraz lepiej mi to wszystko idzie. Weszłam do kamienicy i skierowałam się dość krętymi, małymi i zaniedbanymi korytarzami w stronę miejsca dzisiejszego spotkania, nazywaliśmy je salą konferencyjną. Przekroczyłam próg drzwi ogromnej,czterościennej hali i usiadłam na miejscu, na którym zwykle siedziałam. Wnętrze nie było zbyt przytulne, nikt nie wyremontował bazy odkąd nią jest, jedyne co trzeba było zrobić to podtrzymać budynek na ziemi, a wnętrza zostały takie, jakie zastaliśmy. Nie było jeszcze wszystkich, więc nie mogliśmy zacząć spotkania. Podbiegła do mnie przyjaciółka.
- Hej Missy - tak miała na imię
- Siema stara, jak tam? - zaśmiała się, była strasznie optymistyczną osóbką, uwielbiałam jej poczucie humoru.
- Nie aż tak stara, dwa miesiące tylko - zachichotałam cicho - kurwa, ta pogoda mnie dobija. Gdzie szef? - mruknęłam
- Załatwia jakiegoś gościa z tamtego gangu - uśmiechnęła się, a po chwili na sali byli już wszyscy. Szef przyszedł po 20 minutach. Mis usiadła obok mnie tak samo jak kilku naszych kolegów. Zaczął mówić, o naszej akcji, która odbędzie się za trzy dni pod bazą wrogów. Jak zwykle dla mnie było nudno, bo przedstawiał taktykę, o której ja wiedziałam już wcześniej, więc jedynie siedziałam i rozglądałam się po sali, patrzyłam na innych i na ich reakcje. Po długim spotkaniu poprosił mnie do swojego gabinetu, więc poszłam za nim zostawiając Missy z chłopakami. Stwierdziłam, że nigdy nie ogarnę tego budynku i tego gdzie co jest. Chwilę później byliśmy w jego pokoju.
- Kojarzysz go? - spytał pokazując mi zdjęcie ciemnego, przystojnego bruneta.
- No tak, Malik z drugiego gangu - powiedziałam, bardzo dobrze znałam jego postaci, był mi równy rangą.
- Właśnie, Malik.. mamy z nim problem. Trzeba go wyeliminować. Zdecydowałem wraz z kilkoma innymi ludźmi, że te zadanie powierzymy Tobie - mówił pewny swoich wypowiadanych słów.
- Mam go zabić czy tu sprowadzić? - spytałam patrząc na jego delikatnie postarzałą twarz.
- Zabić.. ale wcześniej rozkochać w sobie.. chcę żeby cierpiał - powiedział, a ja pokiwałam twierdząco głową. 
- Ile mam czasu na wykonanie zadania? 
- Miesiąc, jeśli będzie potrzebowała więcej czasu, będzie trwało to dłużej, ale wolę, żeby było to załatwione w przeciągu jednego miesiąca. Stwarza ogromne zagrożenie, a z nas wszystkich nie zna jedynie Ciebie - powiedział - liczę na Ciebie - dodał na koniec, podał mi płytę z danymi Malika i wyszedł z gabinetu. Czemu mnie nie znał? Na każdą akcję zakładałam kominiarkę, nie chciałam być rozpoznawana przez nich na ulicy, gdy byłam bez broni, choć pewnie i tak bym sobie z nimi poradziła, ale czułam się tak bezpieczniej. Zostałam tam jeszcze chwilę, po czym wróciłam do reszty.
- To co, dzisiaj wybijamy na miasto? - spojrzał na mnie kolega o imieniu Arthur.
- A kto idzie gówniarzu? - spytałam, zawsze tak do niego mówiłam, jakoś tak się przyjęło. Wiedział, że nie odmówię wyjścia, nigdy nie odmawiałam. Zaczął wymieniać wszystkich, była to dość duża grupka, zgodziłam się. Umówiliśmy się pod klubem i poszłam do domu, w torbie miałam pliki o Zaynie, które miałam otworzyć na swoim komputerze w domu. Zdecydowałam, że zajmę się tym jutro rano, trzeba wykorzystać ostatni dzień wolny. Zaczynamy jutro ciężki miesiąc, ja i mój umysł. Rozkochać i zabić. Pierwszy raz otrzymałam takie zadanie, więc nie wiem jak mi to pójdzie, ale byłam dobrej myśli. Weszłam do małego, ale przytulnego domku dopiero po niecałej godzinie. Ściągnęłam mokrą kurtkę i przemoczone buty, zaniosłam je do łazienki i włożyłam pod grzejnik, aby szybciej się wysuszyły. Kurtkę powiesiłam na wieszaku w przedpokoju. Zjadłam tradycyjnie czekoladowe płatki z zimnym mlekiem, nie chciało mi się jakoś specjalnie jeść, zwłaszcza, że posiliłam się dwie godziny temu. Nigdy nie bywałam głodna, nie odczuwałam głodu tak jak Missy. Pomimo tego, że jest szczupła i ma piękną figurę, ciągle je. Ćwiczenia dają dużo. Ubrałam czarną, dopasowaną sukienkę do połowy uda i wysokie szpilki tego samego koloru. Na szyję założyłam pozłacany, modny naszyjnik, zwisający swobodnie do dekoldu. Rozpuściłam swoje blond włosy tapirując je lekko, aby nie wyglądały na ulizane. Musnęłam delikatnie rzęsy tuszem i zrobiłam grube, mocne kreski pod oczami. Byłam gotowa. Zabrałam jedynie z niepościelonego łóżka w sypialni torebkę w kolorze złotym. Schowałam tam telefon, założyłam kurtkę i wyszłam z domu, a po chwili i klucze wylądowały w mojej kopertówce i ruszyłam wolnym krokiem w stronę klubu, miałam dużo czasu. Myślałam nad Malikiem i tym jak go do siebie przekonać. Wymyślałam różne sposoby, ale ostatecznie go nie znam i nie wiem co lubi, co toleruje, a czego nie, więc pomyślę nad tym gdy przeczytam jego dane jutro na komputerze. Po ponad piętnastu minutach byłam na miejscu, pod klubem, gdzie czekał już Arthur i Missy wraz ze swoim chłopakiem Davidem. Po jakimś czasie doszła też Anja, Sophia, Drew, Luke i Jaimie. Weszliśmy do popularnego w mieście klubu. W pomieszczeniu dało się poczuć zapach alkoholu, jak to w każdym nocnym klubie. Jaimie zaczął coś pieprzyć o jakiejś lasce, którą przed chwilą minął, więc wszyscy się z niego śmiali, gdy do niej pobiegł. Podeszliśmy do baru i każdy z nas zamówił innego drinka. Usiedliśmy przy stoliku, a do Sophii zaczął się przyklejać jakiś gościu. Widziałam, że miała dość.
- Spierdalaj skurwielu ! - nie wytrzymała i uderzyła go w twarz tak, że nieprzytomny upadł na podłogę. Zaczęliśmy się wszyscy wraz z nią śmiać. Poszłam do barmana i powiedziałam, że przed naszym stolikiem leży upity do nieprzytomności chłopak, więc go zabrał i bez żadnych konsekwencji siedzieliśmy dalej. Widziałam, jak Anja bawi się z innymi chłopakami, choć jest z kimś, ale nie mówi z kim. Obmacywała się z nimi, całowała, a po jakimś czasie zniknęła się z oczu. 
- Dobra, Anja się zabawia, która następna - zaśmiał się Drew - może Ty Missy? - spytał z chytrym uśmieszkiem, a David skarcił go wzrokiem. 
- O moich wdziękach możesz sobie pomarzyć - pokazała mu język i spoliczkowała. Z nami tak jest zawsze, zachowujemy się jak dzieci.
- A Ty Alex? - popatrzył na mnie.
- Ja mam nowe zadanie od jutra, na mnie nie patrz, dla mnie skończyła się laba - zaśmiałam się. Pytali się co mam, więc im powiedziałam.
- Ten cały Malik to niezła fucha, uważaj na niego - ostrzegła mnie Mis.
- Mam płytkę, jutro rano sobie zrobię małą lekturę.
Po jakimś czasie wszyscy poszliśmy na parkiet, ocierałam się o spocone ciała mężczyzn, z którymi tańczyłam, za każdym razem chcieli czegoś więcej, macali mnie po dupie i wkładali ręce pod sukienkę. Pozwalałam im na to, a co się będę awanturować. Missy została wraz z Davidem przy stole popijając drinka, ale widziałam, jacy byli na siebie napaleni, non stop się lizali i macali. Chłopcy już zniknęli mi z oczu co oznaczało, że nieźle się bawią w kiblach z obcymi laskami, jeden z chłopaków, z którymi zaczęłam tańczyć to właśnie Malik, ubrany w czarne rurki i podkoszulek i podartą koszulę. Zdziwiłam się, ale wykorzystałam sytuację. Był wstawiony, ale wiedział, co się wokół niego dzieje i nie speszył się tańcząc ze mną. Nagle przycisnął mnie do ściany i zaczął całować po szyi zostawiając na niej sine ślady w postaci malinek. Jego ręce powędrowały wysoko pod moją sukienkę, ale nie protestowałam, w końcu i tak by musiało do tego dojść. Zaprowadził mnie do łazienki i wcisnął do jednej z kabin zamykając jej drzwi. Zaczęliśmy się zachłannie całować, a jego ręce błądziły po moich plecach szukając zapięcia od sukienki. Włożyłam ręce do jego spodni zahaczając opuszkami palców o gumkę jego bokserek, na co warknął cicho w moje usta. Zaczął rozpinać moją sukienkę. Gdy był już w połowie, ktoś zaczął walić w drzwi kabiny. 
- Wyłaź Malik, kurwa, chuju pierdolony!!

_______________________________________________________________

No to jest pierwszy rozdział, zaczyna się dość nudno, tak, wiem, przepraszam :c Mam teraz dość głupią sytuację w domu i kompletnie nie miałam głowy do pisania, więc resztkami sił coś tu nabazgrałam. Mam nadzieję, że w chociaż 1/1000 wam się spodoba :) To do drugiego kochani x

CZYTASZ=KOMENTUJESZ